Perfectie bestaat niet. Dat weten we allemaal. Maar toch zijn er veel mensen die perfectionistisch zijn aangelegd. Soms is het helemaal niet erg om een perfectionist te zijn. Je neemt je werk uiterst serieus en levert geen slordige documenten in. Ook nu met de feestdagen voor de deur is het hartstikke handig om een perfectionist in huis te hebben die alle cadeautjes beeldig kan inpakken ;-). Even zonder gekkigheid, perfectionisme kan ook heel erg naar zijn en je persoonlijke groei in de weg zitten.

Boek

Ik ben een boek aan het lezen van Brené Brown genaamd De moed van imperfectie. Ze vertelt over hoe je jezelf kan omarmen zoals je bent. Toen ik bij het hoofdstuk over perfectionisme kwam, moest ik even slikken. Iedere zin die ik las kwam hard binnen. Ik ben een geboren perfectionist dat erken ik ook en op bepaalde gebieden werkt het tegen mij. Brené beschrijft dat perfectionisme meestal ontstaat in je jeugd. Je wordt bijvoorbeeld voortdurend geprezen om de hoge cijfers die je haalt op school of omdat je je altijd voorbeeldig gedraagt. Hierdoor zie je jezelf als die hoge cijfers of dat voorbeeldige gedrag dus blijf je dat doen omdat het een kick geeft. Je blijf streven naar perfectie, maar perfectie bestaat niet. Ik ga verder niet in op de details van mijn jeugd, maar ik voel ook altijd een kick als bepaalde perfectionistische handelingen doe en hiervoor geprezen wordt. Perfectionisme gaat ook hand in hand met schaamte. Met schaamte wordt hier teruggekoppeld naar jezelf. Je voelt je slecht over jezelf. Hierdoor ga je door met dat perfectionistische gedrag omdat het je die kick geeft. Maar eigenlijk werkt het destructief.

Dus… ben ik dan zelfdestructief bezig omdat ik mijn perfectionistische gedrag in stand hou?

Verandering

Zoals je merkt probeer ik te begrijpen hoe mijn perfectionistische gedrag in elkaar steekt. Ik ben mij ervan bewust dat het mij in deze context niet goed van pas komt. Ik wil het veranderen, maar iets wat al jaren in je lichaam vastgeroest zit, is moeilijk los te krijgen. Niets is onmogelijk natuurlijk. Stap 1 is erkennen, daarna volgt de rest. Ook tijdens het veranderingsproces kan perfectionistisch gedrag de kop opsteken. Je stelt bijvoorbeeld een doel om binnen vier maanden je niet meer te laten lijden door je perfectionisme. In dit doel zit ook iets perfectionistisch. Je eist te veel van jezelf, want als je even realistisch naar dit doel kijkt, is dit eigenlijk niet haalbaar. Je zet een enorme druk op je schouders omdat het binnen die vier maanden moet veranderen en dat kan ook averechts werken. Dus eigenlijk zou je je perfectionisme moeten omarmen en accepteren dat het nou eenmaal in je zit. Het feit dat je je ervan bewust bent dat een bepaald gedrag perfectionistisch van aard is, is al een goede zaak.

Moraal van het verhaal: niemand is perfect. En als je denkt dat alles perfect moet zijn in je leven, laat dat dan alsjeblieft varen. Je wordt er niet gelukkiger van.

Hier kan ikzelf ook wat van leren ☺

Quote bij dit verhaal:

Perfection is the enemy of progress

Fijne feestdagen en heel veel liefde toegewenst,

Ghyta